ارزیابی گسترش فیزیکی در شهرهای میانه اندام مطالعه موردی شهر ابهر

چکیده: امروزه توسعه شهری از مهم ترین مسائل در سطح جهان است که به صورت روز افزون توجه مدیران و برنامه ریزان شهری را به خود معطوف کرده است از این رو برای مدیریت بهینه مناطق شهری، آگاهی از نسبت و ماهیت گسترش فیزیکی از ضروریات توسعه شهری محسوب می شود. امروزه استفاده از تکنولوژی سنجش از دور به عنوان بهترین وسیله برای آشکارسازی و ارزیابی تغییرات شناخته شده است چرا که با پیشرفت های انجام گرفته در این تکنولوژی و تولید تصاویر ماهواره ای با قدرت تفکیک طیفی و مکانی بالا و همچنین انواع تکنیک های پردازش تصویر می توان به پایش گسترش فیزیکی شهر اقدام نمود. پژوهش حاضر با بررسی گسترش فیزیکی اراضی شهر ابهر به عنوان یک شهر متوسط کوچک اندام سعی در کشف همخوانی بین این تغییرات و ماهیت طرح جامع را دارد. همچنین جهات و ماهیت این تغییرات را بین سال های 1378 تا 1390 بررسی می نماید و تغییرات کاربری اراضی را برای سال 1400 مدل سازی می نماید. نتایج حاصل از این تحقیق نشان می دهد که بیشترین تغییرات کاربری اراضی از اراضی دیم و بایر به زمین های ساخته شده بوده است که مساحت اراضی ساخته شده بین سال های 1378 تا 1390 از 721 هکتار به 1385 هکتار تغییر یافته است و از 12 درصد به بیش از 23 درصد تغییر یافته که نشان از رشد بالای شهری دارد همچنین جهت و ماهیت گسترش شهری همخوانی نسبتاً مقبولی را با ماهیت طرح های جامع نشان می دهد.